της Σταυρούλας: Αρχιμ. Σωφρόνιος: Ο αγιασμένος Αγιορείτης Γέροντας του Έσσεξ

Σάββατο 11 Ιουλίου 2015

Αρχιμ. Σωφρόνιος: Ο αγιασμένος Αγιορείτης Γέροντας του Έσσεξ

Το πρωί της Κυριακής, 11 Ιουλίου 1993, και κατά την ώρα που η επίγειος Ορθόδοξος Εκκλησία του Χριστού ανέφερε την Λειτουργική της Ευχαριστία προς τον φιλάνθρωπο Θεό και Δεσπότη, μία αγία ψυχή μετέστη από τα ενταύθα λυπηρά και επίπονα προς τα ουράνια σκηνώματα. Ο μακαριστός π. Σωφρόνιος Σαχάρωφ στο Έσσεξ της Αγγλίας άφηνε τον πρόσκαιρο τούτο και μάταιο κόσμο για να μετάσχει στην άληκτο χαρά των κληρονόμων της Βασιλείας του Θεού. Και όλοι αισθανθήκαμε ότι επτώχυνε κατά τι η επί γης Εκκλησία, αν και γνωρίζουμε πως ο πλούτος Της αυτός προσετέθη εν Ουρανοίς.

Γεννήθηκε το 1896 από Ορθόδοξους Ρώσους γονείς κι έδειξε από μικρή ηλικία σπάνια έφεση για την προσευχή, μολονότι αργότερα ως φοιτητής της Κρατικής Σχολής Καλών Τεχνών της Μόσχας αστόχησε προσωρινά κι ασχολήθηκε με την ασκητική ανατολικών μυστικιστικών θρησκειών.

Μετά την Ρωσική Επανάσταση μετανάστευσε στη Δυτική Ευρώπη και επιδόθηκε στη ζωγραφική, αλλά ως ειλικρινής αναζητητής του τελείου και υπερτάτου όντος και μη αναπαυόμενος στην απατηλή εμπειρία του απροσώπου απολύτου των διάφορων φιλοσοφιών, ανεκάλυψε την υπεροχή του ευαγγελικού νόμου της αγάπης και της κοινωνίας του προσωπικού Θεού των Χριστιανών.

Φοίτησε αρχικά στο "Ορθόδοξο θεολογικό Ινστιτούτο των Παρισίων", αλλά μετά από λίγο κατέφυγε στο Άγιον Όρος -το 1925. Συγκεκριμένα εκοινοβίασε στην Ιερά Μονή του Αγίου Παντελεήμονος, όπου και συνδέθηκε πνευματικά με τον Άγιο Γέροντα Σιλουανό.

Διψώντας για πληρέστερη προσωπική κοινωνία με τον ζώντα Θεό αποσύρεται, μετά την κοίμηση του αγίου Σιλουανού, σε ερημικό κελλί κοντά στην Ιερά Μονή Άγίου Παύλου και αποδύεται σε ασκητικούς αγώνες συνεχούς και καρδιακής προσευχής υπέρ εαυτού και όλης της ανθρωπότητας. Την περίοδο αυτή καλείται από τον Θεό και την Εκκλησία να διακονήσει ως πνευματικός τις Ιερές Μονές Αγίου Παύλου, Οσίου Γρηγορίου, Σίμωνος Πέτρας και Ξενοφώντος, ως και σκήτες και κελία του αγιωνύμου Όρους.

Το 1959 ίδρυσε στο Έσσεξ της Αγγλίας την Ιερά Μονή του Τιμίου Προδρόμου, απ’ όπου εποίμανε και καθοδήγησε χιλιάδες ψυχές σ’ όλον τον κόσμο.

Συνέγραψε πονήματα, τα οποία αποπνέουν το άρωμα της ασκήσεως της ορθοδόξου πνευματικότητας και θεολογίας και της προσωπικής εμπειρίας του Θεού, όπως “Ο Γέρων Σιλουανός” και “Η Ζωή Του ζωή μου” με τα οποία στήριξε και στηρίζει τους αγωνιζόμενους Χριστιανούς. Έχοντας υπ’ όψιν τις ανάγκες και την φιλοσοφία του σύγχρονου Δυτικοευρωπαίου αναφέρθηκε κυρίως στα σημεία που ταλαιπωρούν και δυσκολεύουν την ζωή και την πνευματική του πρόοδο, και έδωσε με φώτιση και νεύση Θεού σωτηριώδεις απαντήσεις στα θεμελιώδη υπαρξιακά του προβλήματα.

Χαριτώθηκε από τον Θεό, τον Οποίο τελείως επόθησε και εμπόνως αγάπησε. Έλαβε από Αυτόν σπάνια και μεγάλα χαρίσματα και ευλογίες, όπως το χάρισμα της διακρίσεως, της προοράσεως και της ιάσεως των ασθενών, τα οποία και μεις από έγκυρες πηγές αλλά και από προσωπική πείρα γνωρίζουμε. Αξιώθηκε μάλιστα και της υψίστης εμπειρίας της θέας του ακτίστου Φωτός,την οποία εξ αγάπης προς εμάς τους ελαχίστους αδελφούς και τέκνα του κινούμενος περιγράφει λεπτομερώς στο πατερικής όντως αξίας βιβλίο του "Οψόμεθα τον Θεόν καθώς εστί".

Η προσφορά του, η αγάπη του και όλη η εν γένει προσωπική ζωή και παρουσία του, αλλά και η παρουσία της υπ’ αυτού ανατραφείσης και διαποιμανθείσης Ιεράς Μονής του Τιμίου Προδρόμου στο Έσσεξ της Αγγλίας, αποτέλεσαν και αποτελούν φάρο και πνεύμονα Ορθοδόξου ζωής και μαρτυρία χριστιανικής ασκήσεως και αληθούς εμπειρίας Θεού στις ημέρες μας, όαση πνευματική, στην οποία δροσίζονται πολλοί κουρασμένοι από την δίψα της ερήμου του υλιστικού φρονήματος και της αθεΐας.

Η προφητική του μορφή και ο θεοκίνητος λόγος της αγαπώσης ταπεινής καρδίας του συγκλόνισαν, ανέστησαν και ενέπνευσαν πολλές ψυχές που από τα πέρατα της γης βρήκαν κοντά του το γνήσιο έμπρακτο παράδειγμα του καλού και άγιου ποιμένα, ικανότατου ιατρού, συμπαθέστατου και φιλόστοργου πατέρα.

Η κοίμησή του ήταν ανάλογη με την πνευματική του αξία και στάθμη. Πλήρης ημερών -97 ετών- και Χάριτος αξιώθηκε αγίου τέλους προγνωρίσας τον καιρό της τελευτής του. Κατά την εξόδιο ακολουθία του, η οποία ήταν μεστή Χάριτος και ευλογίας Θεού και κατά την οποία συνέρρευσε πλήθος κλήρου και λαού ευσεβών Ορθοδόξων από πολλές τοπικές Εκκλησίες, ήταν διάχυτη η αίσθηση ότι η επί γης Εκκλησία του Χριστού προπέμπει ένα όντως χαριτωμένο μέλος της προς τον Νυμφίο Χριστό, προς την Ουράνια Βασιλεία, ευχαριστώντας τον φιλάνθρωπο Κύριο, ο οποίος χαρίτωσε τόσο πολύ τον δούλο Του.