Αναγνώστες

Δευτέρα 30 Απριλίου 2012

Αναστάσιμη παραβολή

Κάποτε συνάχθηκαν όλοι οι άνθρωποι που πέρασαν από αυτή τη γη για να διαλέξουν το βασιλιά των αιώνων. Αυτός ο βασιλιάς θα έπρεπε να αποδείξει πως ήταν πράγματι ξεχωριστός κι ανώτερος από όλους.
 Πολλοί υποψήφιοι παρουσιάστηκαν με τίτλους σπουδαίους και ικανότητες ξεχωριστές και διάσημες περγαμηνές και δάφνες και ανθρώπινους επαίνους για να τον διεκδικήσουν.
Πρώτοι παρουσιάστηκαν οι στρατηλάτες κραδαίνοντας τα ξίφη τους κι απαριθμώντας τις νίκες και τις κατακτήσεις τους."Τόσους σκοτώσαμε, τόσους αφήσαμε λαβωμένους και σακάτηδες, τόσους αιχμαλωτίσαμε, τόσες πόλεις αλώσαμε και λεηλατήσαμε, τόσες καταστροφές προκαλέσαμε!". Οι άνθρωποι που τους άκουγαν δάκρυσαν και πόνεσαν κι απόστρεψαν τα πρόσωπά τους με φρίκη...
Ύστερα παρουσιάστηκαν οι πολιτικοί άρχοντες, βασιλάδες, αυτοκράτορες, πρόεδροι, πρωθυπουργοί, δικτάτορες και με λόγους ατελείωτους και επιχειρήματα προσπαθούσαν να πείσουν τα εκατομμύρια των ανθρώπων για την αξία τους.Μα οι άνθρωποι δεν τους άκουγαν. Τα λόγια τους έφταναν κούφια στ' αυτιά τους...
Ύστερα παρουσιάστηκαν οι πλούσιοι όλων των εποχών, ντυμένοι στα μετάξια και τα χρυσοΰφαντα, στολισμένοι με βαρύτιμα κοσμήματα και κρατούσαν τίτλους ιδιοκτησίας παλατιών και χιλιάδων στρεμμάτων γης και πλοίων και αεροπλάνων, μετοχές και καταθετήρια, ράβδους χρυσού, σακούλες με διαμάντια κι άλλα πολύτιμα πετράδια και συναγωνίζονταν μεταξύ τους στον πλούτο. Κι οι άνθρωποι τους σιχαίνονταν γιατί ήξεραν πολύ καλά ότι όλος αυτός ο πλούτος είχε μαζευτεί από τον ιδρώτα και τις απίστευτες στερήσεις όλου του κόσμου...
Ύστερα ήρθαν οι σοφοί κι οι πολυδιαβασμένοι κι οι επιστήμονες, φορτωμένοι με παπύρους και περγαμηνές και βιβλία και διαλαλούσαν πως αυτοί με τη σοφία τους είχαν ανεβάσει το επίπεδο της ζωής, αυτοί είχαν ανακαλύψει τα όπλα των στρατηλατών, αυτοί μελετούσαν το βάθος της ψυχής του ανθρώπου, αυτοί θεράπευαν ασθένειες. Κι οι άνθρωποι γελούσαν και κοίταζαν αλλού, γιατί τα λόγια των σοφών δεν τα καταλάβαιναν και γιατί όσο και να θεραπεύονταν, οι ασθένειες ποτέ δεν έλειψαν από το ανθρώπινο γένος, και γιατί οι άνθρωποι παρέμεναν οι ίδιοι, όσο κι αν μελετούσαν  το βάθος της ανθρώπινης ψυχής οι ψυχολόγοι κι οι ψυχοθεραπευτές και οι ψυχίατροι...
Κι ενώ οι διεκδικητές μάλωναν μεταξύ τους κι ο κόσμος ήταν απογοητευμένος γιατί κανέναν τους δεν ήθελε για βασιλιά, ακούστηκε ένας φρικιαστικός συριγμός που πάγωσε τις καρδιές των ανθρώπων. Όλοι έστρεψαν το βλέμμα κι αντίκρισαν ένα τρομακτικό, αποτρόπαιο και σιχαμερό σκουλίκι που σέρνονταν ανάμεσά τους. Οι υποψήφιοι βασιλιάδες πάγωσαν κι έπεσαν απο τα χέρια τους τα σύμβολα και τα αποδεικτικά τους.
"Ποιος είσαι; Ποιο είναι τ' όνομά σου;" ρώτησαν κάποιοι διστακτικά, αν και μέσα τους ενδόμυχα ένιωσαν πως το ήξεραν και πως ερχόταν για καθέναν τους προσωπικά.
"Είμαι ο προαιώνιος κυρίαρχος του κόσμου. Όλοι σε μένα καταλήγετε και κανείς σας δεν γλιτώνει. Kαι πλούσιοι και σοφοί και επιστήμονες και στρατηλάτες και πολιτικοί, όλοι θα καταλήξετε στην κοιλιά μου... γιατί είμαι ο Θάνατος, ο πραγματικός βασιλιάς όλου του κόσμου".
Όλοι οι άνθρωποι κι όλοι οι υποψήφιοι τραβήχτηκαν στην άκρη. Ήταν απελπισμένοι, αλλά έβλεπαν πολύ ξεκάθαρα πως αυτός θα ήταν ο βασιλιάς τους. Δεν είχαν τίποτα να του απαντήσουν. Δεν μπορούσαν να εμποδίσουν την άνοδό του στο θρόνο. Κι ο Θάνατος σερνόταν κι άγγιζε όλους και κατευθυνόταν θριαμβευτικά προς το θρόνο της οικουμένης. Πένθος και φρίκη κυρίευσαν όλους.
Αλλά ...την τελευταία στιγμή ...ανοίγουν οι ουρανοί, ηχούν σάλπιγγες, παιανίζουν τα αγγελικά τάγματα, φωτίζεται το σύμπαν από φως υπερκόσμιο κι οι ψυχές των ανθρώπων αισθάνονται μια γλύκα και μια ανείπωτη θαλπωρή που τους χαροποιεί και τους ειρηνεύει.
Κι ακούγεται ξεκάθαρα και θριαμβευτικά από μυ΄ρια αγγελικά στόματα: "Άρατε πύλας οι άρχοντες υμών και επάρθητε πύλαι αιώνιοι και εισελεύσεται ο βασιλεύς της δόξης. Τις έστιν ούτος ο βασιλεύς της δόξης;. Κύριος κραταιός και δυνατός, Κύριος δυνατός εν πολέμω".
Και εμφανίζεται ο αναστημένος Χριστός γλυκύτατος κι ολοφώτεινος. Ο Θάνατος εξαφανίζεται βρυχώμενος οικτρά. Ο κόσμος όλος, οι γενεές και γενεές των ανθρώπων ανασαίνουν ανακουφισμένοι και υποδέχονται με δοξολογίες και ύμνους και νικητήρια άσματα τον αρχηγό της ζωής, τον νικητή του θανατού τον Βασιλέα του σύμπαντος κόσμου.


Κι όλοι μαζί ψάλλουν ειρηνεμένοι και αγαλλώμενοι "Χριστός ανέστη εκ νεκρών θανάτω θάνατον πατήσας και τοις εν τοις μνήμασι ζωήν χαρισάμενος!".

Δεν υπάρχουν σχόλια: